روش های سختی گیری آب

روش های سختی گیری آب، یعنی وجود نمک های انحلال پذیر کلسیم، آهن، روی و آلومینیم در آب، منیزیم و مهم ترین مشکلاتی که آب سخت به وجود می آورد لک دار شدن ظروف شیشه ای و هدر رفتن صابون و مواد کف زا و... می باشد.

برای سختی زدایی از آب می توان از روش های: استفاده از نیروی مغناطیس، استفاده از مواد شیمیایی برای جدا کردن یون های کلسیم منیزیم موجود در آب و جانشین کردن یون های کلسیم و منیزیم آب با سدیم استفاده کرد.

سختی آب چیست

زمانی واژه آب و سختی به کار میرود که در آب یون های منیزیم و کلسیم وجود داشته باشد، البته عوامل دیگری به همراه منیزیم و کلسیم در آب وجود دارند اما به دلیل غلظت پایین آنها می توان از آن ها صرف نظر کرد. با این صورت در منابع مختلف علمی سختی آب را مستقیما با وجود یون های منیزیم و کلسیم مرتبط می دانند. سختی آب حاصل یون های منیزیم و کلسیم در آب به دو نوع تقسیم بندی می شود که شامل: سختی دائم یا غیر کربنات و سختی موقت یا سختی کربنات است.

1-سختی دائم یا غیر کربنات: این حالت از سختی را نمی توان به صورت حرارت دادن از بین برد.
2-سختی موقت یا سختی کربنات: این نوع از سختی آب را می توان با حرارت دادن از بین برد و نمونه این سختی وجود لایه های گچی در ظروفی مانند سماورها می باشد.

روش های سختی گیری آب

1- سختی گیری با آهک اضافی: این روش برای حذف کربنات کلسیم و منیزیم از آب استفاده می شود.
2- سختی گیری با آهک پرمایه: مزایای استفاده از این روش استفاده ساده از مخزن ها و سیستم تغذیه، تولید لجن کم و نبوده مشکلات مرتبط با زباله های شیمیایی است.
3- سختی زدایی با آهک و سود پرمایه: از این روش برای کاهش تمام هزینه های سرانه و هزینه های شیمیایی سیستم تغذیه آهک استفاده می شود.
4- سختی گیری جزئی آهک: از این روش برای حذف کربنات کلسیم از آب استفاده می شود و آهک به تنهایی به فرآیند آب افزوده می شود تا PH آب(کمیت مهم لگاریتمی میزان) را به حدود نه ونیم برساند.
5- سختی گیری با آهک اضافی: برای حذف کربنات کلسیم و منیزیم از آب از این روش استفاده می شود و مقدار اضافی برای فرآیند آب در حداقل 10.6 PH که بهتر است 11 تا 11.3 باشد استفاده می شود.

نتیجه گیری

وجود سختی در آب می تواند اثرات زیان آوری را در صنعت به دنبال داشته باشد پس باید با دستگاه سختی گیر به روش های مناسب از آب حذف شود.